Gewenning

Lieve allemaal,

Eerst wil ik jullie bedanken voor de leuke reacties en het medeleven op mijn vorige verhaal. Echt leuk om te lezen...

Vandaag zal ik wat leuke belevenissen vertellen die ik de afgelopen week heb meegemaakt.

Zo hebben zijn we met z'n allen de verschillende projectplaatsen bekeken. Waaronder het Craft Centre, Chesire home, Nursing School en Home Based Care.

Het Craft Centre is een opleidingsinstituut voor studenten van de oostelijke provincie. Het is onderdeel van het bisdom en wordt ook gefinancierd door hen. De 4 zambianen die bij ons wonen studeren hier ook. Ik zal vooral in het Craft Centre te vinden zijn om rokjes en een tas te laten maken ;) De stof die ik namelijk gekocht heb (die op de foto te zien is) ga ik gebruiken om een tas te laten maken. Ben erg benieuwd naar het resultaat. Omgerekend zal ik voor de stof + voering + het laten maken, 9 euro kwijt zijn....

We zijn ook naar Chesire home geweest. Hier worden kinderen met klompvoetjes geholpen. Ikzelf zal niet veel te maken hebben met deze kinderen maar het was wel even indrukwekkend met hoeveel liefde de sisters dit draaiende houden.

Tot slot hebben we de School of Nursing en Home based Care bezocht. Hier zal ik mij de aankomende 3 maanden mee bezig houden. Dit houdt het volgende in.

Home Based Care zijn thuiszorgmedewerkers die vrijwillig langs mensen gaan en deze verzorgen. Dit houdt zelfs in dat ze 80 km moeten fietsen om bij een patient te komen. Het is de bedoeling dat wij als verpleegkunde studenten lessen gaan geven aan deze thuiszorgmedewerkers. Dit zijn dan lessen over de beginselen va het verzorgen zoals temperatuur meten, pols voelen, wassen, hygiene etc. Hiernaast komt dan de samenwerking met de School of Nursing. Het is namelijk de bedoeling dat deze studenten uiteindelijk de lessen gaan geven, maar dat is op langere termijn.

We hebben in ieder geval al contact gehad met de principal van de school. Het was wel even schrikken toen wij haar kantoortje binnen kwamen. Een statige vrouw komt ons tegemoet, geeft ons een hand, een snelle glimlach en toen werden we afwachtend aangekeken. Dat was toch wel even wennen, maar hoe langer het gesprek duurde hoe enthousiaster ze bleek. Ze keek erg uit naar de samenwerking met Home Based Care. Het heeft ons in ieder geval een stimulans gegeven om bezig te gaan met ons plan van aanpak en ook alweer verder te denken aan ons project.

Nog even een typisch Zambiaans-Afrikaans iets:

Hebben we tussen 8 en 9 uur een afspraak met de Home Based Care medewerkers, wij met onze half Nederlandse-Zambiaanse instelling komen om kwart over 8 aanzetten. Niemand aanwezig, dus maar wachten... en wachten... en wachten. Tot we 2,5 uur lang genoeg vonden en we maar weer zijn weggegaan. 's Middags is de afspraak wel doorgegaan.

En dan afgelopen weekend nog.

Het begon vrijdag al leuk. Komen Alida, Mirjam en Marijn terug van het zwemmen hebben ze een uitnodiging gekregen om bij een optreden te zijn van een Zambiaanse rapper. Dus wij natuurlijk dol enthousiast erheen met hoge verwachtingen. Er was nog tegen ons gezegd dat we om 19.30 aanwezig moesten zijn en het concert zou om 20.00 uur beginnen. Nouja prima dan doen we dat.. daar aangekomen zijn wij de eerste en is het er erg rustig... om 20.30 nog steeds erg rustig, komen er al wel iets meer Zambianen (welgeteld 2) en drinken wij nog maar een biertje... om 21.30 nog erg rustig en uiteindelijk om 23.00 uur komt de veel belovende artiest, XYZ... Viel toch wel even vies tegen.. geen woord van te verstaan en na 2 liedjes was hij ook weer verdwenen, wat eigenlijk niet zo'n hele grote ramp was, want wij hebben ons als groep prima vermaakt...

De volgende dag moesten we ook weer vroeg op, omdat we naar de Nc'Kwala Ceremony van de Zulu's zouden gaan. Dit is een feest over het eerste fruit wat geoogst wordt. Hierbij wordt er ook een stier geslacht. Het begon al goed, omdat ons vervoersmiddel een lekke band had (geloof dat wij dit aantrekken). Toen de band geplakt was, konden we vertrekken. Dit hield in; met z'n allen achterin de pick-up, haren lossen, goed vasthouden, lekker laten rijden en zwaaien naar de kinderen langs de weg die muzungu roepen. Ik voelde me net de koningin :P

Aangekomen op de plaats van bestemming lijkt het net of we op het bevrijdingsfestival zijn aangekomen. Het zag letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen! ;) En dan is het eigenlijk vooral je ogen uitkijken naar alle mensen die daar rondlopen. In verschillende kledingstijlen, echt mooi om te zien. Natuurlijk hadden wij ook weer veel bekijks. Op een gegeven moment waren we er even bij gaan zitten omdat het echt gloeiend heet was, komt er een kring met mensen om ons heen staan die steeds kleiner en kleiner wordt... niet echt heel verfrissend dus. En het stomme of grappige is, ze gaan je echt ongegeneerd aan staan kijken. Maar goed, we hadden uiteindelijk een plekje eerste rang dus konden we goed de dansers zien. Ook hebben we gezien hoe de stier (eigenlijk was het een kalf) binnen werd gebracht, tot staan werd gedwongen door in zijn staart te bijten en uiteindelijk geslacht werd door een speer in hem te steken. Was-ie ook niet gelijk dood dus moest het nog een keer... nouja het was niet geheel prettig om naar te kijken, maar dat doe je juist wel ... Als de stier dood is, drinkt de koning het bloed van de stier en eet zijn lever en dan is het feest eigenlijk voorbij. Konden we weer naar huis achterin de pick-up...

Zondag heb ik even heel sportief gedaan, ik ben gaan hardlopen!! Zo heerlijk om te doen en het geeft ook lekker voldoening. Ik hoop dit er toch wel in te houden.. maar dat moet wel goedkomen. Alleen als het regent is mijn motivatie ver te zoeken. En ook al is het hier af en toe heerlijk weer, regenen kan het ook!! Zondagmiddag nog lekker naar het zwembad geweest, waar onze favoriete rapper ook zou optreden maar toen gingen wij maar weg ;) Buiten de hekken werden we ongeveer belaagd door wel 30 kinderen die je wilde aanraken en wilde knuffelen, echt heel grappig om te zien!!

Nou het is toch wel weer een heel verhaal zo geworden. Vertel ik nog een dingetje en dan stop ik er weer mee. Maandag werden we uitgenodigd om 's avonds een feestje te komen bijwonen in het fathershouse. Dus daar lekker eten en dinken en dansen.. jaja de bisschop was hierbij aanwezig maar ook fathers en sisters. En het is toch wel even heel apart als je een father helemaal uit zijn dak ziet gaan op de muziek. We hebben wel even onze shaking-ass moves verder uitgebreid. Het vergt nog wel enige oefening, maar ik ben druk bezig. Het eten was heerlijke en genoeg in overvloed. Bleek het uiteindelijk een welkomsparty voor ons te zijn :D

Kregen we te horen > You're most welcome, wat we heel veel horen. Maarten heeft namens onze groep nog gespeecht en hen bedankt dat we hier mochten zijn!

Echt een super avond.

En dat was dan weer een weekje Zambia. Ik blijf nog steeds een beetje een vakantiegevoel houden. Komt waarschijnlijk door het lekkere weer en dat ik nog een begin moet maken met mijn project. Maar zo hebben we al een paar keer onze matrassen buiten in de zon gelegd en heerlijk genoten van de zon. Wat ook weer resulteert in vervellen, maar ja dat hoort erbij....

Voor aankomende week is het in ieder geval de bedoeling afspraken met mijn begeleiders te hebben en ook echt bezig te gaan, ja nu echt!!!

Ik spreek jullie snel weer en hou jullie op de hoogte

Heel veel liefs uit een zonnig Chipata ;)

Kus Karin

Adres

Dag allemaal,

Nog een kort berichtje van mij, voor de liefhebbers hier mijn adres nog...

Chipata Craft Centre

PO Box 511235

Chipata

Zambia

Liefs Karin

Eerste indruk...

Yahoo mijn eerste berichtje vanuit het prachtige Zambia. Vanaf het eerste ogenblik dat ik aankwam in Afrika heb ik mijn ogen uitgekeken, wat een verschillen met Nederland en wat is het er prachtig. Het is hier volop genieten, ik kijk me ogen uit en wat een relaxte en vriendelijke sfeer hangt hier!!!

De start van mijn gehele avontuur verliep alleen minder vlekkeloos. Het begon al op Schiphol, zo wilde ik mij gaan inchecken om zo uitgebreid afscheid te kunnen nemen van mijn ouders, Kirsten, Oma en Sandra. Maar natuurlijk ging dit niet volgens plan. Zo kon ik mij niet inchecken (de eerste zweetdruppels), daarna verschillende mogelijkheden vinden om mijn ticket te vinden, door mijn naam steeds anders in te typen (nog meer zweetdruppels) en uiteindelijk tot de conclusie komen, door een telefoontje, dat mijn ticket geannuleerd was (heel veel zweetdruppels). Wat bleek; mijn reisgenoot Hermen had zijn ticket geannuleerd omdat hij later zou komen en toen hadden ze bij het reisbureau mij ook maar gelijk geannuleerd ( niet heel handig). En daar sta je dan op Schiphol met de gedachte dat het niet gaat lukken met de groep te vertrekken, wat een stress!!! Uiteindelijk is het allemaal wel goedgekomen maar daar zit je niet echt te op te wachten als je denkt die dag weg te kunnen vliegen. Maar goed mijn avontuur was dus goed begonnen en het ging verder....

Komen we aan op Lilongwe (Malawi) vliegveld. lijkt het net of we zullen landen in het grasveld, gelukkig komt er net op het laatste moment toch een stukje asfalt inzicht en is het goed gegaan. Dat geeft wel een raar idee omdat het net lijkt alsof je in de midden in de natuur terecht komt. Door de douane ging het verder soepel en dan is het alleen nog wachten op onze koffers bij een eenzame loopband waar alle koffers aankomen. Nadat dit ook goed gegaan is ontmoeten we Sister Astrida en Mister Phiri buiten bij de landrover die ons naar Chipata zal brengen. De sister en mister Phiri behoren tot het bisdom waar wij zullen verblijven. Het vervoer van ons naar Chipata moet je als volgende voorstellen:

Een landrover, koffers bovenop vastgebonden met een stuk touw, 9 mensen achterin de landrover, gezellig half bij elkaar op schoot zittend + overige bagage en tot slot nog 3 mensen voorin en dat voor ongeveer 3 uur. Niet geheel comfortabel maar dit wisten we van te voren. Verder heb je erg veel afleiding omdat je door een prachtige natuur rijdt waar je af en toe een hutje ziet tussen al het groen en op de weg zie je mensen lopen met van alles op hun hoofd of mensen die rustig aan het fietsen zijn. Ook kom je koeien, geiten, kippen en honden tegen en dit allemaal op dezelfde weg. En natuurlijk zijn wij voor al die mensen ook een bezienswaardigheid, ik voelde mij net een aapje in een kooitje.

Natuurlijk was deze rit ook niet zonder moeilijkheden, een halfuur voordat we grens van Malawi en Zambia zouden kruisen kregen we een klapband. Dit is verder zonder ernstige ongelukken gebeurd. Nadat er weer een nieuwe band onder zat, waren we ook een bezienswaardigheid voor de kinderen geworden en helemaal toen er dropjes werden uitgedeeld. We zijn uiteindelijk goed de grens over gekomen en aangekomen op onze plaats van bestemming.

We zijn afgezet bij ons onderkomen waar we onze koffers hebben neergezet, daarna gelijk door naar het Craft Centre (dit behoort tot het Bisdom en hier worden lessen gegeven) waar wij een lunch kregen geserveerd op typisch Zambiaanse manier. Dit houdt onder andere in dat er kip wordt gegeten en daarnaast Shima, dit is een maispapje waar ze helemaal gek op zijn hier, ik iets minder ;).

Hierna zijn we ons gaan orienteren op onze plek voor 4 maand. Je moet je hierbij geen luxe voorstellen. Zo was het nog een heel gepriegel met onze klamboes (gelukkig kregen we hulp) en mogen we lekker met koud water douchen, als je geluk hebt dat er water is. Zo is het al een paar keer voorgekomen dat we onze wc door moeten spoelen met water uit emmers die we van te voren hebben gevuld. Als je je hierbij gewoon indenkt dat het net kamperen is, kom je er wel!

Maar goed de rest van de dagen hebben we voornamelijk de omgeving bekeken, zijn we naar de plaatstelijke markt gegaan waar je soms muzungu (blanke) hoort en waar je wordt aangesproken door de lokale bevolking of je geld voor ze hebt of anders talking time (beltegoed). De markt is wel super leuk om naar toe te gaan omdat alles lekker vers is en er genoeg keuze is. Natuurlijk eten we hier lekkere mango's, deze zijn minder groot dan in Nederland maar wel 10x zo lekkerder, verder groene sinaasappelen, maar ook pinda's, ananassen en nog veel meer... Super!!

Verder zijn we zondag naar de kerk gegaan, pater Gabriel had ons uitgenodigd om naar zijn parochie te komen. De vorige groep had ons al voorbereid op een lange zit en dit klopte aardig. In totaal hebben we ongeveer 3 uur een kerkdienst meegemaakt, maar ooh wat mooi! Zo wordt er veel gezongen wat heerlijk is om naar te luisteren ook al versta je het niet. Verder hebben we het voor ons bekende avondmaal meekregen en zijn we netjes naar voren geroepen om ons voor te stellen aan de ‘gemeente'. Het was alleen jammer dat het toen erg hard ging regenen en je niks kon verstaan. Dit heeft er mee te maken dat de daken van golfplaten zijn gemaakt. Nouja toen werd het maar handen schudden, knuffel krijgen en geven etc.. sommige mensen bedanken ons omdat we gekomen zijn, anderen zijn meer nieuwsgierig naar ‘de blanken' en weer anderen willen ons gewoon welkom heten. Aan het eind hebben we nog een as-kruisje gehaald om de dienst goed af te sluiten. Na de dienst zijn we door Pater Gabriel rondgeleid door zijn wijk. Gelukkig hadden we de landrover mee, want de weg zat zo vol met kuilen en gaten dat het met een gewone auto niet gelukt zou zijn.

Tijdens deze rit is nog wel goed naar voren gekomen dat er toch ook wel een verschil is tussen arm en rijk.

's Avonds zouden Tineke en ik koken, nou dat hebben we geweten. We hebben ruim 3 uur erover gedaan voordat het eten op tafel stond. Dit had er vooral mee te maken dat het gasfornuis niet heel goed werkte en het water maar niet wilde koken, uiteindelijk is het wel gelukt hoor.

Verder hebben we tussendoor nog onze dollars ingewisseld voor Kwacha. Wat inhoud dat je erg veel Kwacha voor dollars krijgt en ik dus het gevoel had miljonair te zijn. Het valt dan wel weer even tegen als je het om gaat rekenen naar euro's ;).

We hebben ook nog de Bisschop ontmoet, Bisschop George. Een erg aardige man die gelijk met ons een hapje ging mee eten. Natuurlijk hadden we studenten kost > pasta.

Tot slot, voordat het verhaal te langdradig en saai wordt nog wat Afrikaanse en Japanse woordjes. We hebben namelijk in ons gebouw 3 Zambiaanse studenten en een Japaner, waar we een avondje woorden-wisselen mee hebben gedaan. Dit kwam er naar voren:

Goedemorgen> Zambiaans: Mwauka bwanju > Japans: Ohayo

Slaap lekker > Zambiaans: Usiku wabwino >Japans: Oyasomi

Thank you > Zambiaans: Zikoma

Melk > Mukaka

En zo kan ik nog wel even doorgaan. De rest van de week zullen we ons vooral nog orienteren op de mensen die ons gaan begeleiden en die we om hulp kunnen vragen en dan vanaf volgende week zal ik druk aan de slag gaan. Maar zoals Father Odron (begeleider van ons) al zegt, there is time for fun, but also time for hard working en daar ben ik het helemaal mee eens!

Ndapita (Doei)

Karin

Afscheid nemen

Jaja nog maar 1 nachtje en een half dagje en dan is het eindelijk zover... mijn reis van 5 maanden zal beginnen. Nu ik nog druk bezig ben met de laatste spulletjes pakken ga ik me toch realiseren dat ik straks voor 5 maand wegga! Dus bbrrrr mijn zenuwen beginnen nu ook te komen. Voornamelijk denk ik omdat het allemaal onbekend is waar ik naartoe ga. Natuurlijk kan je je hier heel goed voorbereiden door boekjes te lezen, foto's te bekijken en verhalen van andere te horen maar het blijft gewoon spannend! Gelukkig is het gezonde spanning :D

Daarnaast heb ik er ook nog eens super veel zin in, dus het moet uiteindelijk allemaal goedkomen.

Afgelopen week ben ik ook begonnen met afscheid nemen van familie, vrienden, hobby's, school, en gewoontes in Nederland.... zo heb ik voor de laatste keer paardgereden! Het zal even wennen zijn om niet meer samen met mijn zus op vrijdagavond te gaan bedenken op wie we vanavond willen/gaan rijden of op de klok te kijken of we niet veel te laat zijn... heel apart.

Maar er zijn meer dingen voor de laatste keer, zo was het de laatste keer dat....

• Er meer blanken dan donkere mensen zijn, en nee dit is geen disciminatie. Daarbij wordt het gelijk de eerste keer dat ik uitgescholden wordt voor Muzungu (blanken). Wat ik eigenlijk niet als een scheldwoord zie maar toch.
• Ik mijn OV-chipkaart mag gebruiken. Zul je straks zien dat wanneer ik weer terug ben het nog niet goed geregeld is en we nog steeds problemen hebben. Maar misschien is het wel heel goed geregeld en wordt dit de laatste keer dat ik niet meer hoef in te checken, wat straks wel moet.
• Ik jullie allemaal in levende lijven zie. Ik bedoel daarbij niet dat ik jullie nooit meer zie, want er is natuurlijk niks boven skype, hyves, msn, telefoon en misschien zelfs de tam-tam. Maar meer dat ik jullie 5 maanden moet missen.
• Ik in mijn eigen bed slaap, met eigen dekens, eigen kussen, eigen kamer, eigen vertrouwde omgeving etc..
• Ik onder een warme, stromende douche zal staan. In Zambia is het soms maar de vraag of er stromend water is, dus dan komen de emmertjes te voorschijn en moet ik mij daar maar mee wassen. Verder is het water daar erg lekker koud, dus 's ochtends vroeg ben ik goed wakker!
• Ik in ieder geval aankomende 5 maand niet in het koude, sneeuwbedekte Nederland ben. Ik ga straks alvast beginnen aan mijn zomer ;) En ja ik zal aan jullie denken wanneer ik lekker in een topje rondloop met blote voeten...
• Ik boven de evenaar verblijf, Zambia ligt namelijk onder de evenaar.
• Ik mij nog verstaanbaar kan maken en niet mijn handen en voeten nodig heb om iets te omschrijven of duidelijk te maken.
• Mijn internet nogsnel is.
• Ik mij nog ergens druk over ga maken omdat het niet opschiet. In Zambia zal ik heeeeellll veel geduld gaan krijgen.
• Ik een hollandse maaltijd eet die niet hoofdzakelijk uit kip of mais bestaat.

Er zijn natuurlijk ook eerste keren die om de hoek komen kijken, dit wordt de eerste keer dat...

• Ik dollars ga ophalen bij de bank en deze in Zambia weer ga inleveren voor Kwacha, de munteenheid in Zambia.
• Ik voor het eerst flink moet gaan nadenken hoe duur het daar is en wat de prijs is als ik het weer ga omrekenen naar dollars en daarna weer naar euro's en natuurlijk ook andersom. Hoezo ingewikkeld ;)
• Het waarschijnlijk dus ook de eerste keer gaat worden dat ik belachelijk veel ga betalen voor een klein prullaria omdat ik mij verrekend heb, nouja... er zijn ergere dingen ;)
• Ik in totaal ongeveer 12 uur onderweg ben om op mijn eindbestemming aan te komen.
• Ik nog nooit zolang zonder familie, vrienden en Nederland heb moeten doen.
• Ik naar het continent Afrika ga, dat ik zowiezo naar Afrika ga, dat het de eerste keer wordt dat ik naar Zambia, Malawi en Tanzania ga en dat het de eerste keer zal zijn dat ik in Chipata ben ;) Goh hoe kan dat toch komen.
• Ik bij de paters en de nonnen zal verblijven en ik daar ook nog eens heel nieuwsgierig naar ben.

Tja en verder zullen er nog veel eerste keren komen, maar die ga ik toch maar niet allemaal benoemen, want dan blijven jullie lezen.

Ik ga vanaf hier nog maar eens afscheid van iedereen nemen, ik zie jullie over 5 maand weer en ik hoop jullie in die tussentijd zoveel mogelijk op de hoogte te houden van alles wat ik meemaak.

Tot over 5 maandjes!!!

Liefs Karin

Introductie Zambia experience

Dag allemaal,

Op 18 februari is het zover, dan zal ik om 20.40 het vliegtuig nemen (samen met 9 andereZambia-gangers)dat mij via Nairobi naar Lilongwe (Malawi)zal brengen. Daarna is het nog ongeveer 1,5 uur rijden met de auto die mij uiteindelijk naar mijn eindbesteming zal brengen: Chipata!!

In Chipata zal ik4 maanden verblijven in het Bisdom bij de paters en de nonnen. Zij zullen goed op ons letten, wat voor de thuisblijvers een geruststellend idee is.

Na die 4 maanden zal ik samen met Hermen (1 van de Zambia-gangers) voor een maandde landen Malawi, Tanzania en Zanzibarverkennen als echte backpackers.

Ik hoop dat jullie met veel plezier mijn verhalen zullen lezen en natuurlijk vind ik het altijd leuk een berichtje van jullie te krijgen

Ik ga jullie zeker missen!

Dikke kus Karin