Hoi allemaal,

Hier maar weer eens een berichtje van mij.
Ik heb erg veel aan jullie te vertellen, maar weet gewoon niet waar ik moet beginnen...

Vorig week was een erg rustige week. Ik ben met mijn groepsgenoten voor mijn project bezig geweest en dan voornamelijk contacten leggen. Afgelopen woensdag heb ik voor het eerst een les gegeven aan de caregivers. Het was erg leuk om te doen, natuurlijk van te voren wat zenuwachtig maken en dan erachter komen dat het allemaal wel meevalt. Ze keken in ieder geval alweer uit naar de volgende les. We waren wel wat verbaasd dat de kennis niet erg hoog was, maar we moeten natuurlijk ook rekening houden met het feit dat het vrijwilligers zijn.
Verder heb ik met een groepje de plaatselijke berg van Chipata beklommen. Onderweg hadden we een prachtig uitzicht, maar op de top viel het toch even tegen. Het gaf wel even een lekker gevoel even actief bezig te zijn.

En dan afgelopen midweekend!! Dat was gewoon waanzinnig!! Ik ben namelijk met 3 andere meiden (Mirjam, Alida en Marijn) naar Lake Malawi geweest, naar het plaatsje Senga Bay. Volgens de reisgids was het 4 uurtjes rijden vanaf Chipata, maar de praktijk is natuurlijk altijd weer anders.
Zaterdagochtend gingen we al vroeg met de taxi weg, welteverstaan om 5 uur. De taxi heeft ons helemaal naar Senga Bay gebracht, wat in totaal 5,5 uur duurde. Kregen we nog even een schrok bij de boarder. We hadden namelijk niet in de gaten dat we daar al waren, stonden er opeens 5 mannen om de auto. De verschrikkelijkste gedachtes gingen al door ons heen, maar ze wilden eigenlijk alleen maar geld wisselen! Naderhand ontzettend om dit voorval gelachen. Maar goed de reis er naartoe is verder eigenlijk heel saai voor jullie om aan te horen. Wel wil ik even vertellen dat we een prachtig uitzicht hadden met een lekkere Afrikaanse beat die met 30 door de luidspeakers dreunden ;)
Aangekomen op de plaats van bestemming kregen we toch een vakantiegevoel!! Niet te geloven, het uitzicht was adembenemend!!! Het eerste wat we zagen was het strand met palmbomen, het meer en een heerlijk zonnetje erbij. Eerst hebben we maar voor onderdak gekeken bij het hotel aan het strand. Dit bleek 145 dollar te kosten, was toch iets boven ons budget. Ernaast was gelukkig een camping waar we maar heen zijn gelopen. Dit was ook van het hotel en zij konden voor ons een tent met matrassen regelen. Toen ik tegen de guard zei dat we ook wel op het strand konden slapen moest hij erg lachen ;)
Onze tent stond 5 meter van het strand vandaan, een barretje in de buurt en een prachtig uitzicht. We hadden een super gevoel, de hele dag kon onze glimlach niet meer van ons gezicht. Ook niet toen we zijn afgezet met de sieraden die we gekocht hebben. Want dat zijn Mirjam en ik wel, afgezet!! In het begin hadden we dat nog niet in de gaten, maar toen we er steeds meer over gingen nadenken was het wel zo. Dus op de terugweg op een fietstaxi hebben we een ontzettende lol gehad. Daar kwam nog meer pret bovenop doordat ik aan de taxichauffeur voorstelde om te gaan fietsen en dat hij achterop kon. We hebben erg veel aandacht getrokken die rit haha. Terug op de camping kregen we een aanbod om te gaan snorkelen, dus wij dat natuurlijk aannemen. Met een bootje naar het eiland wat we al hadden zien liggen. De vissen vielen wel een beetje tegen, ze waren wel erg mooi om te zien maar niet super groot. Door ons enthousiasme van die dag hebben we gelijk maar het hele eiland rondgezwommen, na die tijd natuurlijk bekaf. Daarbij kwam ook nog eens dat we ons niet hadden gerealiseerd dat wij de mannen die mee waren wel erg goed vertrouwde. Al onze belangrijke spullen hadden we mee. Ze bleken er nog wel te zijn gelukkig. Verder die dag ons vooral erg gelukkig gevoeld en zijn we vroeg gaan slapen, we waren doodmoe. De rest van ons midweekendje hebben we heerlijk op het strand gelegen en geprobeerd hippo's te zien. Maar deze waren op wonderbaarlijke wijze verdwenen. Althans het verhaal ging dat de vorige dag een hippo was doodgeschoten en dat de rest nu te bang was om te komen. Wij hadden meer het idee dat het een in scene gezette situatie was ;) uiteindelijk ook niet alles betaald wat ze ervoor vroegen.
Onze laatste avond hebben we het nog eens erg gezellig gehad. Zo hebben Mirjam en ik met onderhandelingen nog souvenirs gekocht. Dat houdt in dat ik met mijn badhanddoek, slippers, een rokje + 1600 Malawische Kwacha (8 euro) mijn souvenirs heb betaald. Vond ik toch wel even een goede deal, vooral nadat ik de vorige keer afgezet ben ;). Nadat dit allemaal was afgehandeld hebben we met onze handelaars nog een brandy gedronken en een heerlijke duik in Lake Malawi gemaakt ter afsluiting. Je ziet haast niks maar het wat was heerlijk! Krijg ik ook nog een liefdesverklaring van de guard, waar ik absoluut niet op zat te wachten. Natuurlijk wel goed voor mijn eigendunk :P
En dan is het midweekendje weer voorbij en begint de terugweg. Na 4 uurtjes slaap te hebben gehad begint onze terugweg met een busrit, waarbij de buschauffeur niet weet dat voordat je moet stoppen ook eerst het gaspedaal los kan laten en dan pas hoeft te remmen. Dus was het steeds flink remmen en optrekken. Wel een super belevenis. In Lilongwe stapten we over op een minibusje die tussen Lilongwe en de boarder rijdt. We hadden alleen geen Malawische Kwacha meer, dus moesten we die eerst nog gaan omwisselen bij de boarder. Dit busritje was ook een hele belevenis, ik zat namelijk ineengeklemd tussen een vrouw (ze haalden steeds geld uit haar bh) en een man (die doofstom was geloof ik, of althans niet naar mij wilde luisteren). Bij de boarder werden we opgehaald door dezelfde taxichauffeur als op de heenweg. Wat waren we blij dat we hem zagen. Na een halfuurtje waren we weer in Chipata, het voelde echt als thuiskomen!
Daarna ook nog maar even langs een privékliniek om pilletjes tegen de Belhazia worm te kopen. Deze zwemmen namelijk in Lake Malawi en volgens een bron gaan deze wormpjes onder je huid zitten.. brr dus daar zit ik niet echt op te wachten. Ik was ook zo klaar. In Nederland moet je eerst naar de huisarts, recept halen, naar de apotheek en dan slikken. Hier in Chipata is het gewoon gelijk naar de zuster, je geeft je gewicht en betaald... Klaar!

Verder is het leven hier in Chipata al erg gewoon aan het worden, ik begin het al aardig als thuis te ervaren. Nog steeds krijgen we van de kinderen hier veel aandacht of dan voel je weer een hand langs je arm gaan of iets dergelijks. Ze willen ook allemaal graag met je op de foto. Natuurlijk blijf ik me over bepaalde dingen verbazen. Zoals met z'n 29-en (jaja ik heb geteld) aan 5 meter berm werken waarbij dan de helft nog gewoon toekijkt, of dat mensen je bij de eerste ontmoeting al vertellen dat ze van je houden of vragen of ik met ze wil trouwen, gaat hier stukken sneller dan in Nederland.

Vandaag komt ook onze laatste groepsgenoot aan, Hermen. Na een maand vertraging gaat hij dan ons ook vergezellen hier in Chipata. Het zal voor hem nog allemaal erg wennen zijn en hij zal dingen zien die voor mij misschien al heel normaal zijn. Maar dat went vanzelf. Het groepsgevoel is in ieder geval nog erg aanwezig, het is erg leuk dat je gewoon merkt dat we het met z'n allen goed kunnen vinden. Sinds kort hebben we er ook nog een huisgenootje bij, namelijk een rat! Dit is iets minder, maar zelf heb ik hem nog niet gezien of gehoord en hopelijk blijft dat ook.
En dan is het alweer bijna weekend, het gaat echt snel. Misschien dat we zaterdag gaan stappen hier in Chipata, er is hier namelijk een discotheek. Ik ben benieuwd een groepje is vorig weekend al geweest en het is wel erg stinkerig en zweterig, maar daar merk je na een halfuur denk ik niks meer van ;) Ik hou jullie in ieder geval op de hoogte...

Oja een opvallend iets is dat ik al een paar keer complimentjes heb gekregen over mijn stem, dat ze deze mooi vinden, heel apart!!! ;)

En dat waren mijn belevenissen dan maar weer, wanneer ik weer iets nieuws te vertellen heb horen jullie het snel!! Oja de zin naar bruin brood, stroopwafels en frikandel speciaal is soms wel groot hoor ;)
Mis jullie!

Dikke kus Karin