Lieve allemaal,

Eerst wil ik jullie bedanken voor de leuke reacties en het medeleven op mijn vorige verhaal. Echt leuk om te lezen...

Vandaag zal ik wat leuke belevenissen vertellen die ik de afgelopen week heb meegemaakt.

Zo hebben zijn we met z'n allen de verschillende projectplaatsen bekeken. Waaronder het Craft Centre, Chesire home, Nursing School en Home Based Care.

Het Craft Centre is een opleidingsinstituut voor studenten van de oostelijke provincie. Het is onderdeel van het bisdom en wordt ook gefinancierd door hen. De 4 zambianen die bij ons wonen studeren hier ook. Ik zal vooral in het Craft Centre te vinden zijn om rokjes en een tas te laten maken ;) De stof die ik namelijk gekocht heb (die op de foto te zien is) ga ik gebruiken om een tas te laten maken. Ben erg benieuwd naar het resultaat. Omgerekend zal ik voor de stof + voering + het laten maken, 9 euro kwijt zijn....

We zijn ook naar Chesire home geweest. Hier worden kinderen met klompvoetjes geholpen. Ikzelf zal niet veel te maken hebben met deze kinderen maar het was wel even indrukwekkend met hoeveel liefde de sisters dit draaiende houden.

Tot slot hebben we de School of Nursing en Home based Care bezocht. Hier zal ik mij de aankomende 3 maanden mee bezig houden. Dit houdt het volgende in.

Home Based Care zijn thuiszorgmedewerkers die vrijwillig langs mensen gaan en deze verzorgen. Dit houdt zelfs in dat ze 80 km moeten fietsen om bij een patient te komen. Het is de bedoeling dat wij als verpleegkunde studenten lessen gaan geven aan deze thuiszorgmedewerkers. Dit zijn dan lessen over de beginselen va het verzorgen zoals temperatuur meten, pols voelen, wassen, hygiene etc. Hiernaast komt dan de samenwerking met de School of Nursing. Het is namelijk de bedoeling dat deze studenten uiteindelijk de lessen gaan geven, maar dat is op langere termijn.

We hebben in ieder geval al contact gehad met de principal van de school. Het was wel even schrikken toen wij haar kantoortje binnen kwamen. Een statige vrouw komt ons tegemoet, geeft ons een hand, een snelle glimlach en toen werden we afwachtend aangekeken. Dat was toch wel even wennen, maar hoe langer het gesprek duurde hoe enthousiaster ze bleek. Ze keek erg uit naar de samenwerking met Home Based Care. Het heeft ons in ieder geval een stimulans gegeven om bezig te gaan met ons plan van aanpak en ook alweer verder te denken aan ons project.

Nog even een typisch Zambiaans-Afrikaans iets:

Hebben we tussen 8 en 9 uur een afspraak met de Home Based Care medewerkers, wij met onze half Nederlandse-Zambiaanse instelling komen om kwart over 8 aanzetten. Niemand aanwezig, dus maar wachten... en wachten... en wachten. Tot we 2,5 uur lang genoeg vonden en we maar weer zijn weggegaan. 's Middags is de afspraak wel doorgegaan.

En dan afgelopen weekend nog.

Het begon vrijdag al leuk. Komen Alida, Mirjam en Marijn terug van het zwemmen hebben ze een uitnodiging gekregen om bij een optreden te zijn van een Zambiaanse rapper. Dus wij natuurlijk dol enthousiast erheen met hoge verwachtingen. Er was nog tegen ons gezegd dat we om 19.30 aanwezig moesten zijn en het concert zou om 20.00 uur beginnen. Nouja prima dan doen we dat.. daar aangekomen zijn wij de eerste en is het er erg rustig... om 20.30 nog steeds erg rustig, komen er al wel iets meer Zambianen (welgeteld 2) en drinken wij nog maar een biertje... om 21.30 nog erg rustig en uiteindelijk om 23.00 uur komt de veel belovende artiest, XYZ... Viel toch wel even vies tegen.. geen woord van te verstaan en na 2 liedjes was hij ook weer verdwenen, wat eigenlijk niet zo'n hele grote ramp was, want wij hebben ons als groep prima vermaakt...

De volgende dag moesten we ook weer vroeg op, omdat we naar de Nc'Kwala Ceremony van de Zulu's zouden gaan. Dit is een feest over het eerste fruit wat geoogst wordt. Hierbij wordt er ook een stier geslacht. Het begon al goed, omdat ons vervoersmiddel een lekke band had (geloof dat wij dit aantrekken). Toen de band geplakt was, konden we vertrekken. Dit hield in; met z'n allen achterin de pick-up, haren lossen, goed vasthouden, lekker laten rijden en zwaaien naar de kinderen langs de weg die muzungu roepen. Ik voelde me net de koningin :P

Aangekomen op de plaats van bestemming lijkt het net of we op het bevrijdingsfestival zijn aangekomen. Het zag letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen! ;) En dan is het eigenlijk vooral je ogen uitkijken naar alle mensen die daar rondlopen. In verschillende kledingstijlen, echt mooi om te zien. Natuurlijk hadden wij ook weer veel bekijks. Op een gegeven moment waren we er even bij gaan zitten omdat het echt gloeiend heet was, komt er een kring met mensen om ons heen staan die steeds kleiner en kleiner wordt... niet echt heel verfrissend dus. En het stomme of grappige is, ze gaan je echt ongegeneerd aan staan kijken. Maar goed, we hadden uiteindelijk een plekje eerste rang dus konden we goed de dansers zien. Ook hebben we gezien hoe de stier (eigenlijk was het een kalf) binnen werd gebracht, tot staan werd gedwongen door in zijn staart te bijten en uiteindelijk geslacht werd door een speer in hem te steken. Was-ie ook niet gelijk dood dus moest het nog een keer... nouja het was niet geheel prettig om naar te kijken, maar dat doe je juist wel ... Als de stier dood is, drinkt de koning het bloed van de stier en eet zijn lever en dan is het feest eigenlijk voorbij. Konden we weer naar huis achterin de pick-up...

Zondag heb ik even heel sportief gedaan, ik ben gaan hardlopen!! Zo heerlijk om te doen en het geeft ook lekker voldoening. Ik hoop dit er toch wel in te houden.. maar dat moet wel goedkomen. Alleen als het regent is mijn motivatie ver te zoeken. En ook al is het hier af en toe heerlijk weer, regenen kan het ook!! Zondagmiddag nog lekker naar het zwembad geweest, waar onze favoriete rapper ook zou optreden maar toen gingen wij maar weg ;) Buiten de hekken werden we ongeveer belaagd door wel 30 kinderen die je wilde aanraken en wilde knuffelen, echt heel grappig om te zien!!

Nou het is toch wel weer een heel verhaal zo geworden. Vertel ik nog een dingetje en dan stop ik er weer mee. Maandag werden we uitgenodigd om 's avonds een feestje te komen bijwonen in het fathershouse. Dus daar lekker eten en dinken en dansen.. jaja de bisschop was hierbij aanwezig maar ook fathers en sisters. En het is toch wel even heel apart als je een father helemaal uit zijn dak ziet gaan op de muziek. We hebben wel even onze shaking-ass moves verder uitgebreid. Het vergt nog wel enige oefening, maar ik ben druk bezig. Het eten was heerlijke en genoeg in overvloed. Bleek het uiteindelijk een welkomsparty voor ons te zijn :D

Kregen we te horen > You're most welcome, wat we heel veel horen. Maarten heeft namens onze groep nog gespeecht en hen bedankt dat we hier mochten zijn!

Echt een super avond.

En dat was dan weer een weekje Zambia. Ik blijf nog steeds een beetje een vakantiegevoel houden. Komt waarschijnlijk door het lekkere weer en dat ik nog een begin moet maken met mijn project. Maar zo hebben we al een paar keer onze matrassen buiten in de zon gelegd en heerlijk genoten van de zon. Wat ook weer resulteert in vervellen, maar ja dat hoort erbij....

Voor aankomende week is het in ieder geval de bedoeling afspraken met mijn begeleiders te hebben en ook echt bezig te gaan, ja nu echt!!!

Ik spreek jullie snel weer en hou jullie op de hoogte

Heel veel liefs uit een zonnig Chipata ;)

Kus Karin