Yahoo mijn eerste berichtje vanuit het prachtige Zambia. Vanaf het eerste ogenblik dat ik aankwam in Afrika heb ik mijn ogen uitgekeken, wat een verschillen met Nederland en wat is het er prachtig. Het is hier volop genieten, ik kijk me ogen uit en wat een relaxte en vriendelijke sfeer hangt hier!!!

De start van mijn gehele avontuur verliep alleen minder vlekkeloos. Het begon al op Schiphol, zo wilde ik mij gaan inchecken om zo uitgebreid afscheid te kunnen nemen van mijn ouders, Kirsten, Oma en Sandra. Maar natuurlijk ging dit niet volgens plan. Zo kon ik mij niet inchecken (de eerste zweetdruppels), daarna verschillende mogelijkheden vinden om mijn ticket te vinden, door mijn naam steeds anders in te typen (nog meer zweetdruppels) en uiteindelijk tot de conclusie komen, door een telefoontje, dat mijn ticket geannuleerd was (heel veel zweetdruppels). Wat bleek; mijn reisgenoot Hermen had zijn ticket geannuleerd omdat hij later zou komen en toen hadden ze bij het reisbureau mij ook maar gelijk geannuleerd ( niet heel handig). En daar sta je dan op Schiphol met de gedachte dat het niet gaat lukken met de groep te vertrekken, wat een stress!!! Uiteindelijk is het allemaal wel goedgekomen maar daar zit je niet echt te op te wachten als je denkt die dag weg te kunnen vliegen. Maar goed mijn avontuur was dus goed begonnen en het ging verder....

Komen we aan op Lilongwe (Malawi) vliegveld. lijkt het net of we zullen landen in het grasveld, gelukkig komt er net op het laatste moment toch een stukje asfalt inzicht en is het goed gegaan. Dat geeft wel een raar idee omdat het net lijkt alsof je in de midden in de natuur terecht komt. Door de douane ging het verder soepel en dan is het alleen nog wachten op onze koffers bij een eenzame loopband waar alle koffers aankomen. Nadat dit ook goed gegaan is ontmoeten we Sister Astrida en Mister Phiri buiten bij de landrover die ons naar Chipata zal brengen. De sister en mister Phiri behoren tot het bisdom waar wij zullen verblijven. Het vervoer van ons naar Chipata moet je als volgende voorstellen:

Een landrover, koffers bovenop vastgebonden met een stuk touw, 9 mensen achterin de landrover, gezellig half bij elkaar op schoot zittend + overige bagage en tot slot nog 3 mensen voorin en dat voor ongeveer 3 uur. Niet geheel comfortabel maar dit wisten we van te voren. Verder heb je erg veel afleiding omdat je door een prachtige natuur rijdt waar je af en toe een hutje ziet tussen al het groen en op de weg zie je mensen lopen met van alles op hun hoofd of mensen die rustig aan het fietsen zijn. Ook kom je koeien, geiten, kippen en honden tegen en dit allemaal op dezelfde weg. En natuurlijk zijn wij voor al die mensen ook een bezienswaardigheid, ik voelde mij net een aapje in een kooitje.

Natuurlijk was deze rit ook niet zonder moeilijkheden, een halfuur voordat we grens van Malawi en Zambia zouden kruisen kregen we een klapband. Dit is verder zonder ernstige ongelukken gebeurd. Nadat er weer een nieuwe band onder zat, waren we ook een bezienswaardigheid voor de kinderen geworden en helemaal toen er dropjes werden uitgedeeld. We zijn uiteindelijk goed de grens over gekomen en aangekomen op onze plaats van bestemming.

We zijn afgezet bij ons onderkomen waar we onze koffers hebben neergezet, daarna gelijk door naar het Craft Centre (dit behoort tot het Bisdom en hier worden lessen gegeven) waar wij een lunch kregen geserveerd op typisch Zambiaanse manier. Dit houdt onder andere in dat er kip wordt gegeten en daarnaast Shima, dit is een maispapje waar ze helemaal gek op zijn hier, ik iets minder ;).

Hierna zijn we ons gaan orienteren op onze plek voor 4 maand. Je moet je hierbij geen luxe voorstellen. Zo was het nog een heel gepriegel met onze klamboes (gelukkig kregen we hulp) en mogen we lekker met koud water douchen, als je geluk hebt dat er water is. Zo is het al een paar keer voorgekomen dat we onze wc door moeten spoelen met water uit emmers die we van te voren hebben gevuld. Als je je hierbij gewoon indenkt dat het net kamperen is, kom je er wel!

Maar goed de rest van de dagen hebben we voornamelijk de omgeving bekeken, zijn we naar de plaatstelijke markt gegaan waar je soms muzungu (blanke) hoort en waar je wordt aangesproken door de lokale bevolking of je geld voor ze hebt of anders talking time (beltegoed). De markt is wel super leuk om naar toe te gaan omdat alles lekker vers is en er genoeg keuze is. Natuurlijk eten we hier lekkere mango's, deze zijn minder groot dan in Nederland maar wel 10x zo lekkerder, verder groene sinaasappelen, maar ook pinda's, ananassen en nog veel meer... Super!!

Verder zijn we zondag naar de kerk gegaan, pater Gabriel had ons uitgenodigd om naar zijn parochie te komen. De vorige groep had ons al voorbereid op een lange zit en dit klopte aardig. In totaal hebben we ongeveer 3 uur een kerkdienst meegemaakt, maar ooh wat mooi! Zo wordt er veel gezongen wat heerlijk is om naar te luisteren ook al versta je het niet. Verder hebben we het voor ons bekende avondmaal meekregen en zijn we netjes naar voren geroepen om ons voor te stellen aan de ‘gemeente'. Het was alleen jammer dat het toen erg hard ging regenen en je niks kon verstaan. Dit heeft er mee te maken dat de daken van golfplaten zijn gemaakt. Nouja toen werd het maar handen schudden, knuffel krijgen en geven etc.. sommige mensen bedanken ons omdat we gekomen zijn, anderen zijn meer nieuwsgierig naar ‘de blanken' en weer anderen willen ons gewoon welkom heten. Aan het eind hebben we nog een as-kruisje gehaald om de dienst goed af te sluiten. Na de dienst zijn we door Pater Gabriel rondgeleid door zijn wijk. Gelukkig hadden we de landrover mee, want de weg zat zo vol met kuilen en gaten dat het met een gewone auto niet gelukt zou zijn.

Tijdens deze rit is nog wel goed naar voren gekomen dat er toch ook wel een verschil is tussen arm en rijk.

's Avonds zouden Tineke en ik koken, nou dat hebben we geweten. We hebben ruim 3 uur erover gedaan voordat het eten op tafel stond. Dit had er vooral mee te maken dat het gasfornuis niet heel goed werkte en het water maar niet wilde koken, uiteindelijk is het wel gelukt hoor.

Verder hebben we tussendoor nog onze dollars ingewisseld voor Kwacha. Wat inhoud dat je erg veel Kwacha voor dollars krijgt en ik dus het gevoel had miljonair te zijn. Het valt dan wel weer even tegen als je het om gaat rekenen naar euro's ;).

We hebben ook nog de Bisschop ontmoet, Bisschop George. Een erg aardige man die gelijk met ons een hapje ging mee eten. Natuurlijk hadden we studenten kost > pasta.

Tot slot, voordat het verhaal te langdradig en saai wordt nog wat Afrikaanse en Japanse woordjes. We hebben namelijk in ons gebouw 3 Zambiaanse studenten en een Japaner, waar we een avondje woorden-wisselen mee hebben gedaan. Dit kwam er naar voren:

Goedemorgen> Zambiaans: Mwauka bwanju > Japans: Ohayo

Slaap lekker > Zambiaans: Usiku wabwino >Japans: Oyasomi

Thank you > Zambiaans: Zikoma

Melk > Mukaka

En zo kan ik nog wel even doorgaan. De rest van de week zullen we ons vooral nog orienteren op de mensen die ons gaan begeleiden en die we om hulp kunnen vragen en dan vanaf volgende week zal ik druk aan de slag gaan. Maar zoals Father Odron (begeleider van ons) al zegt, there is time for fun, but also time for hard working en daar ben ik het helemaal mee eens!

Ndapita (Doei)

Karin